[email protected][email protected](C)opyright 1997-1999 Nicolai Langfeldt en Ron Peters. Verander niets zonder het copyright te veranderen, je kan dit document vrij distribueren maar deze paragraaf moet er in blijven. De FAQ sectie is gebaseerd op een NFS FAQ gemaakt door Alan Cox. De Checklist sectie is gebaseerd op een mountprobleem checklist die gemaakt is door IBM Corporatie. De nfs-server-op-een-floppy sectie is geschreven door Ron Peters.
Niet Nicolai Langfeldt, Ron Peters, noch hun werknemers of iemand anders, dragen verantwoordelijkheid voor wat er kan gebeuren als je de instructies in dit document opvolgt. Als je alle instructies zonder meer opvolgt, veel succes!
Dit document is nooit klaar, dus hou me per mail op de hoogte van problemen en successen ter verbetering van deze HOWTO. Stuur geld, commentaar en/of vragen naar [email protected], of, als het over NFS-server-op-een-floppy gaat, naar [email protected]. Als je een E-mailtje stuurt en je een wil antwoord laat dan wat simpele beleefdheid zien en weet zeker dat het return address klopt. Je hebt geen idee hoe veel antwoorden worden gebounced.
Als je deze HOWTO wilt vertalen laat me dat dan weten zodat ik bij kan houden in welke talen ik gepubliceerd ben :-).
Vervloekingen en Bedankjes naar Olaf Kirch die me zover kreeg dat ik deze HOWTO ging schrijven en me vervolgens goede suggesties gaf :-)
Deze HOWTO is opgedragen aan Anne Line Norheim Langfeldt, ondanks ze hem waarschijnlijk nooit zal lezen: zo'n meisje is ze niet. - Nicolai
NFS, het Netwerk File Systeem heeft drie belangrijke eigenschappen:
Ik zeg iets over beide onderwerpen in deze HOWTO. Lees in ieder geval de security sectie van de HOWTO en je zal minder kwetsbaar zijn voor domme veiligheidsrisico's. De passages over veiligheid zullen soms wat technisch zijn en vereisen kennis van IP netwerken en de gebruikte termen. Als je de termen niet herkent moet je terug naar af en de networking HOWTO lezen, ze overslaan of een boek over TCP/IP en netwerkadministratie lezen om je vertrouwd te maken met TCP/IP. Dat is so wie so een goed idee als je een UNIX/Linux machine beheert. Een erg goed boek hierover is TCP/IP Network Administration door Craig Hunt, gepubliceerd door O'Reilly & Associates, Inc. En als je dat gelezen en begrepen hebt heb je bovendien een hogere waarde op de arbeidsmarkt, dus je hebt niets te verliezen ;-)
Er zijn twee secties die je helpen met het oplossen van NFS problemen, te weten Mount Checklist en FAQs. Kijk daar in als iets niet werkt zoals het zou moeten.
Als je zelf de source wilt ophalen en compileren is de home-site voor de Linux 2.0 nfsd ftp.mathematik.th-darmstadt.de:/pub/linux/okir
Voor informatie over NFS onder 2.2 zie the Linux 2.2 section.
Voordat je doorgaat met het lezen van de HOWTO moet je kunnen telnetten van de client naar de server en andersom. Als dat niet werkt moet je in de networking/NET-3 HOWTO kijken en je netwerk goed configureren.
Voordat we ook maar iets kunnen doen moeten we eerst een werkende NFS server hebben. Als je aangesloten bent op een afdelings- of universiteitsnetwerk zijn er meestal al NFS servers aanwezig. Als deze je toegang verschaffen, of als je deze HOWTO leest om tot een van ze toegang te krijgen dan kun je deze sectie over slaan en naar de sectie over hoe je een NFS client opzet gaan.
Als je een NFS server onder een ander OS dan Linux wilt opzetten, lees dan de manuals om uit te vinden hoe je de NFS server opzet en hoe je het filesysteem exporteert met NFS. Er is een aparte sectie in deze HOWTO hoe je dat doet op vele andere systemen. Nadat je dat allemaal hebt uitgezocht kun je doorgaan met het lezen van de volgende sectie van deze HOWTO. Of je leest deze sectie verder omdat enkele van de dingen misschien hetzelfde zijn dan maakt de soort machine je gebruikt als server niet uit.
Als je linux 2.2 draait lees dan eerst de Linux 2.2 sectie voor je doorgaat.
Degenen die nog steeds aan het lezen zijn moeten een aantal programma's installeren en configureren.
De portmapper in Linux heet portmap of rpc.portmap.
De manpage op mijn systeem zegt dat het een "DARPA poort naar RPC
programma nummer mapper" is. Het is de eerste security hole die
je openzet als je deze HOWTO leest. Hoe
je een van die holes weer kunt sluiten staat in
de security sectie. Die ik je, alweer, vriendelijk doch dringend aanbeveel te lezen.
Start de portmapper. Dat is portmap of rpc.portmap
en zou moeten staan in de /usr/sbin directory (op sommige
machines heet hij rpcbind). In dit stadium kun je hem met de hand starten,
maar hij moet elke keer als je opstart gestart worden, dus moet je een
rc script maken/veranderen. Je rc scripts zijn nauwkeurig gedocumenteerd
in de manpage /etc/rc.d, /etc/init.d of /etc/rc.d/init.d.
Als er een script is dat zoiets als inet heet, is dit meestal het goede
script om te veranderen. Maar wat te doen of te schrijven valt buiten
het bereik van deze HOWTO. Start de portmapper, en kijk of hij het doet door
ps aux te draaien en dan rpcinfo -p. Leeft hij? Goed.
Oh, een ding. Toegang tot je portmapper is geregeld door de inhoud
van je /etc/hosts.allow en /etc/hosts.deny bestanden.
Als rpcinfo -p faalt, maar je portmapper draait, kijk dan
in deze files. Zie
de security sectie
voor de details van deze files.
De volgende programma's die we draaiende moeten hebben zijn
mountd en nfsd. Maar eerst veranderen we een andere file.
/etc/exports deze keer. Ik wil het filesysteem in
/mn/eris/local dat op de machine eris leeft
beschikbaar stellen aan een machine genaamd apollon.
In mijn /etc/exports op eris zet ik dan:
/mn/eris/local apollon(rw)
De hierboven gegeven regels geven apollon lees/schrijf toegang tot
/mn/eris/local. In plaats van rw kan ik ook ro
zeggen. ro staat voor read only (als je niets invult is de default
read only). Er zijn andere opties die je mee kan geven, en ik zal
enkele die te maken hebben met security later beschrijven. Ze zijn
allemaal opgesomd in de exports man page die je minimaal een
keer in je leven moet lezen. Er zijn ook betere manieren dan al
je hosts in de exports file te zetten. Je kan bijvoorbeeld netgroepen
gebruiken als je NIS (of NYS) (NIS was bekend als YP) draait en
domeinwildcards en IP-subnets gebruikt als hosts die iets mogen mounten.
Maar weet wie er toegang tot je systeem kan krijgen op de onbevoegde
manieren als je zulke losse permissies gebruikt.
NB: Deze exports file heeft niet de zelfde syntax als andere
Unixen. Er is een apparte sectie in deze HOWTO over andere
Unixen en hun exports files.
Nu zijn we klaar om mountd te starten (of misschien heet dat rpc.mountd)
en dan nfsd (deze kan rpc.nfsd heten). Zij lezen beide de
exports file.
Als je /etc/exports verandert moet je zeker weten dat
nfsd en mountd ook weten dat deze file veranderd is. De traditionele
manier is exportfs draaien, maar veel Linux-distributies hebben geen
exportfs programma. Als je geen exportfs hebt kun je in plaats daarvan dit script
gebruiken:
#!/bin/sh killall -HUP /usr/sbin/rpc.mountd killall -HUP /usr/sbin/rpc.nfsd echo re-exported file systems
Save het in, pak hem beet, /usr/sbin/exportfs, en vergeet het niet
te chmod a+rx. Als je nu de exports file verandert,
draai je daarna exportfs, als root.
Nu moet je checken of mountd en nfsd goed werken.
Eerst met rpcinfo -p. Dat zou iets als dit moeten laten
zien:
program vers proto port
100000 2 tcp 111 portmapper
100000 2 udp 111 portmapper
100005 1 udp 745 mountd
100005 1 tcp 747 mountd
100003 2 udp 2049 nfs
100003 2 tcp 2049 nfs
Zoals je ziet heeft de portmapper aangekondigd dat hij in de lucht is, net als mountd en nfsd.
Als je rpcinfo: can't contact portmapper: RPC: Remote system
error - Connection refused, RPC_PROG_NOT_REGISTERED
of iets anders wat daar op lijkt krijgt, dan draait de portmapper
niet. Of je hebt iets in /etc/hosts.{allow,deny} staan dat de
portmapper antwoorden verbiedt, zie
de security section voor details van deze files. Als je krijgt
No remote programs registered. dan wil de portmapper niet
met je praten, of er is iets kapot. Kill nfsd, mountd en de
portmapper en probeer het nog eens.
Behalve met rpcinfo of de portmapper draait kun je ook met ps kijken. De portmapper zal de services altijd blijven melden, zelfs als het programma dat ze aangeroepen heeft is gecrashed. Dus een ps check is slim als er iets is niet lijkt te werken.
Je moet natuurlijk de rc files van je systeem aanpassen om mountd en nfsd, net als de portmapper, als je boot te starten. Het kan goed dat de scripts al bestaan op je machine, je dan moet de kritieke sectie uncommenten of ze activeren in de goede runlevels.
Man pages die je nu moet kennen zijn: portmap, mountd, nfsd en exports.
Als je alles hebt gedaan zoals ik heb gezegd, kun je nu aan de NFS client sectie beginnen.
Eerst moet je een kernel hebben met het NFS file systeem erin gecompileerd of als module laadbaar. Dit is geconfigureerd voordat je de kernel compileerd. Als je nog nooit een kernel hebt gecompileerd moet je misschien in de Kernel HOWTO kijken en het uitvissen. Als je een hele coole distributie (zoals Red Hat) gebruikt en je hebt nooit gespeeld met de kernel of zijn modules ( en dus geruineerd ;-), is nfs automagisch verkrijgbaar.
Je kan nu, op een root prompt, een geschikt commando intypen
en het file systeem zal te voorschijn komen. Doorgaand met het voorbeeld
in de vorige sectie willen we /mn/eris/local moeten van eris.
Dat wordt gedaan met het commando:
mount -o rsize=1024,wsize=1024 eris:/mn/eris/local /mnt
(We komen terug op de rsize en wsize opties.) Het file systeem is
nu verkrijgbaar onder /mnt en je kan daar naar cd en,
en dan ls er in doen, en dan kijken naar de individuele files.
Je zal merken dat het niet zo snel is als het lokale file systeem,
maar meer makkelijker dan ftp. Als in plaats van het file systeem mounten
mount zegt mount: eris:/mn/eris/local failed, reason given
by server: Permission denied. Dan is de exports file fout, of
je bent exportfs vergeten draaiten nadat je de exports file hebt
geedit. Als het zegt mount clntudp_create: RPC: Program not registered
betekend dat dat mountd en nfsd niet op de server draaien.
Of je hebt het hosts.{allow,deny} probleem wat eerder is aangegeven.
Om van het filesysteem af te komen kun je het volgende doen:
umount /mnt
Om een nfs file systeem bij het booten te mounten moet je je
/etc/fstab file aanpassen op de normale manier. Bijvoorbeeld een regel
als deze is nodig:
# device mountpoint fs-type options dump fsckorder ... eris:/mn/eris/local /mnt nfs rsize=1024,wsize=1024 0 0 ...
Dat is alles wat er is, bijna alles. Lees verder.
Er zijn enkele opties die je misschien gelijk moet toevoegen. Ze bestuur de manier hoe een NFS client op een server crash of netwerk uitval reageert. Een van de coole dingen van NFS is dat NFS hier goed mee overweg kan. Als je de clients goed instelt. Er zijn twee duidelijke faal modes:
De NFS client geeft een error aan het proces dat de file op het NFS gemounte file systeem gebruikt. Sommige programma's hanteren dit goed , de meeste niet. Ik kan deze setting niet aanbevelen, het is een recept voor slechte data en verloren data. Je moet dit zeker niet gebruiken voor mail disks ---- als je mail waarde heeft.
Het programma dat een file op een NFS gemount file systeem gebruikt
zal hangen als de server crasht. Het process kan niet gekilld of
geinterupt worden tenzij je intr specificeerd. Als de NFS server
terug is zal het programma verder gaan waar het is gebleven. Ik
beveel aan hard,intr te gebruiken op alle NFS gemounte file systemen.
Het vorige voorbeeld oppikken, dit is nu je fstab regel:
# device mountpoint fs-type options dump fsckorder ... eris:/mn/eris/local /mnt nfs rsize=1024,wsize=1024,hard,intr 0 0 ...
Normaal, als er geen rsize en wsize opties zijn gespecificeerd zal NFS lezen en schrijven met stukken van 4096 of 8192 byte. Sommige combinaties van Linux kernels en netwerk kaarten kunnen zulke grote blokken niet aan, en het hoeft niet optimaal te zijn. Dus we willen expirimenteren en een rsize en wsize vinden die werkt en zo snel mogelijk is. Je kan de snelheid van je opties testen met enkele simpele commando's. Geef het mount commando hierboven en kijk of je schrijf rechten hebt en doe deze test om de opeenvolgende schrijf snelheid te meten:
time dd if=/dev/zero of=/mnt/testfile bs=16k count=4096
Dit maakt een file van 64MB met nul bytes (welke groot genoeg moet zijn zodat cashing niet een veel betekenend gedeelte is van de gemerkte snelheid, gebruik een grotere file als je veel geheugen hebt). Doe het een paar (5-10?) keer en kijk naar de gemiddelde tijd. Het is de 'elapsed' of 'wall clock' tijd die het meest interessant is in deze connectie. Dan kun je de lees snelheid meten door de file terug te lezen:
time dd if=/mnt/testfile of=/dev/null bs=16k
doe dat een paar keer en kijk naar het gemiddelde. Dan unmounten en opnieuw mounten met een grotere rsize en wsize. Dat moeten vemigvuldigingen van 1024 zijn, en niet groter dan 16384 byte sinds dat de maximale groote in NFS versie 2 is. Direct na het mounten met een grotere grote cd in het gemounte file systeem en doe dingen als ls, verken het fs een beetje ik kijk of alles is zoals het hoort. Als de rsize/wsize te groot is zijn de symptonen erg vreemd en niet 100% duidelijk. Een typisch symtoon is een incomplete file lijst als je 'ls' doet, en geen error bericht. Of files lezen faalt mysterieus zonder error bericht. Na het testen of de gegeven rsize/wsize werkt kun je de snelheids test opnieuw doen. Verschillende server platforms hebben waarschijnlijk een verschillende optimale grootte. SunOS en Solaris zijn naar men zegt veel sneller met blokken van 4096 byte dan met alle andere mogelijkheden.
Nieuwere Linux kernels (sinds 1.3) doen vooruitlezen voor rsizes hoger of gelijk aan de machine page grootte. Op Intel CPUs is de page grootte 4096 byte. Vooruit lezen zal veel betekenend cd NFS lees snelheid opvoeren. Dus op een Intel machine wil je 4096 byte rsize als dat mogelijk is.
Onthoud dat je de /etc/fstab update om de rsize/wsize in
te vullen die je hebt gevonden.
Een truuk om de NFS schrijf snelheid te verhogen is door gelijktijdig schrijven op de server uit te zetten. De NFS specificatie verklaart dat NFS schrijf vragen niet beschouwd als af als de data die is geschreven op een niet veranderlijk medium (normaal de disk). Dit beperkt de schrijf snelheid een beetje, asynchroon schrijven zal NFS schrijven versnellen. De Linux nfsd heeft nooit gelijktijdig schrijven gedaan omdat de Linux file systeem implementatie dat niet toestaat, maar op niet linux servers kun je de snelheid vergroten op deze manier met dit in je exports file:
/dir -async,access=linuxbox
of zoiets dergelijks. Zie de exports man page op besproken machine. Onthoud dat dit het risico van data verlies verhoogd.
Trage lijnen zijn Modems, ISDN en mogelijk andere lange afstands connecties.
Deze sectie is gebaseerd op kennis over de gebruikte protocollen maar geen werkelijke experimenten. Laat het me weten als je dit probeert ;-)
Het eerste wat je moet weten is dat NFS een traag protocol is. Het heeft veel extra informatie nodig om het pakketje op z'n bestemming te krijgen. NFS gebruiken is bijna als kermit gebruiken om files te transporteren. Het is traag. Bijna alles is sneller dan NFS. FTP is sneller. HTTP is sneller. rcp is sneller. ssh is sneller.
Nog steeds vastbesloten om het te proberen? Ok.
De standaard parameters van NFS zijn voor snelle, korte tijds, lijnen. Als je deze standaard parameters gebruik over lange tijds, trage, lijnen kan dat er voor zorgen dat NFS problemen gaat aangeven, opdrachten opgeven , doen alsof files korter zijn dan dat ze eigenlijk zijn en NFS kan erg mysterieus doen.
Het eerste wat je moet doen is niet de soft mount optie
gebruiken. Dit veroorzaakt timeouts die errors geven aan de software,
welke, die de situatie waarschijnlijk niet goed hanteren. Dit
is een goede manier om misterieuze fouten te krijgen. Gebruik
daarom de hard mount optie. Als hard actief is zorgen timeouts
voor eindeloos opnieuw proberen inplaats van annuleren. Dit is wat
je wilt. Toch.
Het volgende dat gedaan moet is worden is goed instellen van de timeo
en retrans mount opties. Er zijn beschrijvingen in de nfs(5) man page, maar
hier is een kopie.
timeo=n De waarde in tienden van een seconde voor de
eerste hertransmissie na een RPC pauze. De
Standaard waarde is 7 tienden van een seconde.
Na de eerste pauze. Wordt de waarde verdubbeld
en bij elke keer dat het daarna nog faald wordt
de timeout verdubbeld totdat deze een waarden
van 60 seconden heeft bereikt of totdat het
aan hertransmissies is gehaald. De maximale
timeout is altijd 60 seconden. Een hogere timeout
waarde kan tot een snelheids verbetering lijden
als over een druk netwerk moet mounten, van een
langzame server moet mounten of als je door veel
routers of gateways door moet.
retrans=n Het aantal timeouts en hertransmisies die moeten
plaatsvinden. De standaard waarde is 3 timeouts
Als deze limiet gepaseerd is wordt het bericht
"server not responding" op de console weergegeven.
In andere woorden: Als er geen antwoord is binnen de 0.7 seconden (700ms) timeout zal de NFS client de aanvraag opnieuw doen en de tijd verdubbelen naar 1.4 seconden. Als er binnen die tijd geen antwoord komt wordt de aanvraag nog eens gedaan en de timeout wordt verdubbeld naar 2.8 seconden.
De snelheid van een lijn kan worden gemeten met ping met de zelfde pakket grootte als je rsize/wsize opties.
$ ping -s 8192 lugulbanda PING lugulbanda.uio.no (129.240.222.99): 8192 data bytes 8200 bytes from 129.240.222.99: icmp_seq=0 ttl=64 time=15.2 ms 8200 bytes from 129.240.222.99: icmp_seq=1 ttl=64 time=15.9 ms 8200 bytes from 129.240.222.99: icmp_seq=2 ttl=64 time=14.9 ms 8200 bytes from 129.240.222.99: icmp_seq=3 ttl=64 time=14.9 ms 8200 bytes from 129.240.222.99: icmp_seq=4 ttl=64 time=15.0 ms --- lugulbanda.uio.no ping statistics --- 5 packets transmitted, 5 packets received, 0% packet loss round-trip min/avg/max = 14.9/15.1/15.9 ms
De tijd hier is hoe lang het ping pakket er over deed om heen en terug
te gaan naar lugulbanda. 15ms is best snel. Over een 28.000 bps lijn kun
je iets verwachten als 4000-5000ms, en als de lijn belast is zal de tijd
ook hoger zijn, gemakkelijk verdubbeld. Als deze tijd hoog is zeggen
we dat er een 'high latency' is. Normaal, voor grotere pakketen
en voor meer belastte lijnen zal de latency ook hoger zijn.
Verhoog de timeo gepast voor je lijn en belasting. Als je ooit
FTP wilt gebruiken samen met NFS moet je de ping tijden meten als je NFS
aan het gebruiken bent om files te transporteren en verhoog timeo
totdat deze gelijk is aan de latency van de lijn.
Ik ben helemaal geen computer security expert. Maar ik heb een klein advies voor de security bewusten. Maar wees gewaarschuwd: Dit is bij lange na geen komplete lijst van de NFS gerelateerde problemen en als je denkt dat je veilig bent als je alles gelezen en geimplementeerd hebt heb je het mis.
Deze sectie is waarschijnlijk van geen belang als je op een gesloten netwerk zit met allemaal vertrouwde gebruikers en niemand die je niet vertrouwd kan op je netwerk inbellen, en het zou op geen manier verbonden met een ander netwerk waar je niet alle gebruikers vertrouwd. Vindt je dat ik parnoide klink? Dat ben ik helemaal niet. Dit is gewoon een algemeen veiligheids advies. En onthoud, de dingen die ik net heb gezegd is nog maar het begin. Een veilige site heeft een vlijtige en veel begrijpende admin die weet waar hij informatie kan vinden over aktuele en potentiele security problemen.
NFS heeft een basis probleem de client, zo niet anders om, vertrouwd de NFS server en omgekeert. Dit kan slecht zijn. Het betekend dat als het root account van de server is doorbroken kan het best simpel zijn om die van de client ook te doorbreken. En andersom. Er zijn een aantal kopie strategieen voor dit, waar we op terug komen.
Iets dat je moet lezen zijn de CERT adviezen over NFS, de meest tekst hieronder gaat over onderwerpen waar CERT adviezeurs over hebben geschreven. Zie ftp.cert.org:/01-README voor een lijst van CERT adviziezen. Hier zijn enkele NFS gerelateerde adviezen:
CA-91:21.SunOS.NFS.Jumbo.and.fsirand 12/06/91
Kwetsbaarheden betreffende Sun Microsystems, Inc. (Sun) Netwerk
File systeem (NFS) en het fsirand programma. Deze kwetsbaarheden
betreffen SunOS versies 4.1.1, 4.1 en 4.0.3 op alle architecturen.
Patches zijn verkrijgbaar voor SunOS 4.1.1. Een eerste parch voor
SunOS 4.1 is ook verkrijgbaar. Sun zal komplete patches beschikbaar
stellen voor SunOS 4.1 en SunOS 4.0.3 later.
CA-94:15.NFS.Vulnerabilities 12/19/94
Dit advies beschrijft veiligheid middelen om te bewaken tegen verschillende
kwetsbaarheden in het Netwerk file systeem (NFS). De adviseur stond
versteld van het stijgende aantal root doorbraken door indringers
door het gebruik van tools om de kwetsbaarheden te misbruiken.
CA-96.08.pcnfsd 04/18/96
Dit advies beschrijft de kwetsbaarheden in het pcnfsd programma (ook
bekend als rpc.pcnfsd). Er zit een patch bij.
Op de client kunnen we besluiten dat we de server niet te veel
willen vertrouwen op een paar manieren dit doen we met mount opties.
Bijvoorbeeld we kunnen suid programma's niet laten werken vanaf het NFS file
systeem met de nosuid optie. Dit is een goed idee en je moet overwegen
dit te gebruiken bij elke met NFS gemounte disk. Dit betekend dat de root gebruiker
van de server geen suid-root programma kan maken op het file systeem
en dan inlogd als een normale gebruiker op de client om dan het suid programma
te gebruiken om ook root op de client te worden. We kunnen ook het uitvoeren
van files op het NFS gemounte file systeem verbieden met de noexec optie.
Maar dit is niet zo handig als de nosuid optie sinds omdat het normaal
is dat een filesysteem nog een paar scriptjes of programmas inhoud die uitgevoerd
moeten worden. Je vult deze opties in in de opties kolom, met de rsize en
wsize optie, gescheiden door komma's.
Op de server kunnen we beslissen dat we het root account op client niet vertrouwen. Dit kunnen we doen door het gebruik van de root_squash optie in exports:
/mn/eris/local apollon(rw,root_squash)
root zijn, en niet bin of een ander niet root account,
sinds dat het enige account is dat root gebruiker op de client niet
kan gebruiken. In de NFSd man page zijn er nog enkele andere squash opties
zodat je iedereen kan wantrouwen die je wilt wantrouwen op de client.
Je hebt ook de mogelijkheid om een bepaalt UID en GID bereik te squashen.
Dit is beschreven in de Linux NFSd man page.
root_squash is eigenlijk standaard met Linux NFSd. Je
kan root toegang geven tot je filesysteem met de no_root_squash optie.
Iets anders belangrijks is zeker te weten dat nfsd checkt om alle zijn aanvraag komt van een bevoorrechte poort. Als het aanvragen toestaat van elke oude poort op de client kan een gebruiker zonder speciale priveleges een programma verkregen van het internet makkelijk uitvoeren. Het praat tegen het nfs porotocol en zegt elke gebruiker te zijn die hij maar wil zijn. Griezelig. De linux nfsd checkt dit automatisch, bij een ander OS moet je dit zelf aanzetten. Dit is beschreven in de nfsd man page van je OS.
Iets anders. Exporteer nooit een file systeem naar 'localhost' of 127.0.0.1. Vertrouw me.
De basis portmapper, in combinatie met nfsd heeft een design probleem dat het mogelijk maakt om files te krijgen om de NFS server zonder enige priveleges. Gelukkig is de portmapper die de meeste Linux distributies gebruiken relatief veilig tegen deze aanval, en kan nog veiliger gemaakt worden door het configureren van toegangslijsten in twee files.
Niet alle Linux distributies zijn identiek gemaakt. Sommige schijnbare
bij de tijdse distributies heben geen beveiligbare portmapper,
zelfs niet vandaag de dag, vele jaren nadat de kwetsbaarheid werd
ontdekt. Op z'n minst een distributie heeft de man page voor een
beveiligbare portmapper maar de echte portmapper kan niet
beveiligd worden. De makkelijkste manier om dit na te kijken
is met het commando strings en kijk of hij de relevante files
leest, /etc/hosts.deny en /etc/hosts.allow.
Aannemend dat je portmapper /usr/sbin/portmapper is.
Je kunt met dit commando kijk of je portmapper beveiligbaar is:
strings /usr/sbin/portmap | grep hosts. Op mijn machine komt er
dit:
/etc/hosts.allow /etc/hosts.deny @(#) hosts_ctl.c 1.4 94/12/28 17:42:27 @(#) hosts_access.c 1.20 96/02/11 17:01:27
Eerst editten we /etc/hosts.deny. De volgende regel moet er in staan
portmap: ALL
wat toegang voor iedereen ontzegt. Nu portmapper gesloten is gaan
we eerst even kijken of dat echt zo is met rpcinfo -p. rpcinfo
zou als het goed is geen uitvoer moeten geven of misschien een fout bericht.
Portmapper opnieuw opstarten zou niet nodig moeten zijn.
De portmapper afsluiten voor iedereen is een beetje drastisch, dus
we openen hem weer door het veranderen van de /etc/hosts.allow
file. Maar eerst moeten we uitvinden wat we erin gaan zetten. Het zijn
normaal alle machines die toegang moeten hebben tot de portmapper.
Normaal zijn er erg weinig machines die toegang moeten hebben voor elke reden.
De portmapper onderhoud nfsd, mountd, ypbind/ypserv, pcnfsd, en de 'r' diensten zoals ruptime en rusers.
Van deze zijn alleen nfsd, mountd, ypbind/ypserv en misschien pcnfsd van
belang. Alle machines die daar toegang tot moeten hebben moeten dat ook
hebben. Laten we zeggen dat het adres van je machine 129.240.233.254 is
en dat hij leeft op het subnet 129.240.223.0 moet er toegang tot hebben
(dat zijn termen die zijn geinteresseert door de networking HOWTO,
ga terug en fris je geheugen op als dat nodig is). Dan schrijven we
portmap: 129.240.223.0/255.255.255.0
in hosts.allow. Dit is het zelfde netwerk adres als dat wat je geeft
aan route en het subnet mask welke je aan ifconfig geeft. Voor het apparaat
eth0 op deze machine zou ifconfig dit moeten geven
...
eth0 Link encap:10Mbps Ethernet HWaddr 00:60:8C:96:D5:56
inet addr:129.240.223.254 Bcast:129.240.223.255 Mask:255.255.255.0
UP BROADCAST RUNNING MULTICAST MTU:1500 Metric:1
RX packets:360315 errors:0 dropped:0 overruns:0
TX packets:179274 errors:0 dropped:0 overruns:0
Interrupt:10 Base address:0x320
...
en netstat -rn zou dit moeten geven
Kernel routing table Destination Gateway Genmask Flags Metric Ref Use Iface ... 129.240.223.0 0.0.0.0 255.255.255.0 U 0 0 174412 eth0 ...
(Netwerk adres in de eerste kolom).
De hosts.deny en hosts.allow files worden bescreven in de gelijknamige man pagina's.
BELANGRIJK: Zet niets anders dan IP NUMMER in de portmap regels van deze files. Host naam lookups kunnen inderict lijden tot portmap activiteit veroorzaken welke hostnaam lookups opwekt wat er indirect portmap activiteit veroorzaakt welke hostnaam lookups opwekt....
Het bovenstaande zou je server vaster moeten maken. Het enige overblijvende probleem (Ja, juist) is iemand die root verbreekt (of MS-DOS opstart) op een vertrouwde machine en het recht gebruikt om vragen te sturen van de veilige poort als elke gebruik willen ze zijn.
Het is een erg goed idee om je nfs en portmap poorten te firewallen
in je router of firewall. De nfsd opereerd op poort 2049, beiden udp en tcp
protocollen. De portmapper op poort 111, tcp en udp, en mountd op
port 745 en 747, tcp en udp. Normaal. Moet je de poorten checken met
het rpcinfo -p commando.
Als je wilt dat NFS door de firewall gaat zijn er opties in de nieuwere NFSds en mountds om ze een specifieke (niet standaard) poort te laten gebruiken welke geopend kan worden in de firewall.
Als je de hosts.allow/deny, root_squash, nosuid en privileged
port gebruikt in de portmapper/nfs software vermijd je veel van de
nu bekende bugs in nfs en kan bijna veilig voelen over dat
ten minste. Maar nog steeds, na dat alles: Als een indringer toegang
heeft tot je netwerk, s/he kan hij vreemde commandos laten verscheinen
in je .forward of leest je mail als /home of /var/spool/mail
is geexporteerd met NFS. Om de zelfde reden, moet je nooit je PGP prive sleutel
benaderen over nfs. Of op z'n minst zou je het risico moeten kennen.
En je weet er een beetje van.
NFS en de portmapper maken een complex subsysteem en daarom is het helemaal niet vreemd dat nieuwe bugs worden gevonden, in het basis design of in de implementatie die wij gebruiken. Er zijn misschien zelfs gaten die jij kent, welke iemand anders misbruikt. Maar dat is leven. Om op de hoogte te blijven van zulke dingen lees dan op z'n minst de nieuwsgroepen comp.os.linux.announce en comp.security.announce als een minimum.
Deze sectie is gebaseerd op IBM Corp.s ``NFS mount problem checklist``. Veel dank aan hun voor het verkrijgbaar maken voor deze HOWTO. Als je een probleem hebt met het mounten van een NFS filesysteem kijk dan eerst in deze lijst voordat je je probleem post. Elk punt beschrijft een fout en de oplossing.
RPC: Program not registered/etc/hosts.deny?hosts.deny of voeg
een regel toe aan hosts.allow zodat de portmapper tegen je mag
praten.johnmad maar
johnmad z'n naam is beslist als johnmad.austin.ibm.com. worden de
mount rechten afgewezen.
host <name>; host <ip_addr>; kan
doen en dat beiden de zelfde machine laten zien.
ftp://ftp.hacktic.nl/pub/replay/pub/linux of een mirror.Dit is de FAQ sectie. Het is gedeeltelijk gebaseerd op een oude NFS FAQ geschreven door Alan Cox.
Als je een probleem hebt met het mounten van een filesysteem kijk dan of je probleem is beschreven in de ``Mount Checklist'' sectie.
can't register with portmap: system error on send
/etc/exports
veranderen.ls werkt kan ik
geen files lezen en schrijven.rsize=1024,wsize=1024 mounten.umount -avt nonfs.
lees 4K page
verander 1K
schrijf 4K terug naar de schijf
lees 4K page
verander 1K
schrijf 4K page terug naar de schijf
etc..
/proc/sys/net/ipv4/ipfrag_high_thresh
en ipfrag_low_thresh. In 2.0 voor het compileren te veranderen
in .../linux/net/ipv4/ip_fragment.c, IPFRAG_HIGH_THRESH
en IPFRAG_LOW_TRESH. De betekenis van deze waarden is dat wanneer
het geheugen gebruikt van niet samengestelde UDP fragmenten de ``ipfrag_high_thresh''
in bytes bereikt (256K standaard in 2.2.3 en 2.0.36) wordt het terug
gebracht naar ``ipfrag low tresh'' in een keer. Dit wordt gedaan door het
weggooien van fragmenten. Dit ziet er bijna uit als pakket verlies,
en als de hoge drempel is bereikt zakt de snelheid van je server.
256K is genoeg voor minder dan 30 clienten. Als je er 60 hebt, verdubbel het dan.
En verdubbel dan ook de lage drempel.vers=2"
bij de clienten in de mount opties lijst zetten.
mount: 1831-011 access denied for server:/dir
mount: 1831-008 giving up on:
server:/dir
The file access permissions do not allow the specified action.
nfso -o nfs_use_reserved_ports=1
rc.tcpip toevoegen forceert hem gereserveerde poorten
te gebruiken opnieuw. (Deze tip is gegeven door Brian Gorka)De manier om filesystemen te exporteren met NFS is niet compleet het zelfde met verschillende platformen natuurlijk. In dit geval zijn Linux en Solaris 2 de afwijkende. Deze sectie laat de oppervlakkige manier zien hoe je het moet doen op de meeste systemen. Als je systeem niet word besproken moet je de man pagina's van je OS bekijken. Sleutelwoorden zijn nfsd, system administration tool, rc scripts, boot scripts, boot sequence, /etc/exports, exportfs. Ik gebruik een voorbeeld in deze sectie: Hoe /mn/erix/local te exporteren aan apollon lezen/schrijven.
Deze Osen zijn traditioneel Sun exporteer formaat. In /etc/exports schrijf:
/mn/eris/local -rw=apollon
De complete documentatie is in de exports man pagina. Na het
veranderen van de file draai exportfs -av om de filesystemen
te exporteren.
Hoe strikt het exportfs commando is over de syntax variaties. Op verschillende Osen zul je uitvinden dat de vorig ingevoerde regels lezen:
/mn/eris/local apollon
of zelfs afgetakelt als dit:
/mn/eris/local rw=apollon
Ik raad je aan formeel te zijn. Je riskeert dat de volgende
versie van exportfs veel strickter is en dan stopt ineens
alles met werken.
Sun heeft compleet opnieuw het wiel uitgevonden toen ze Solaris 2 deden.
Dus dit is helemaal anders dan bij alle andere Osen. Wat je doet is
de /etc/dfs/dfstab file editten. Daarin zet je share commando's
als gedocumenteerd in de share (1M) man pagina. Als dit:
share -o rw=apollon -d "Eris Local" /mn/eris/local
Na het editten daarvan draai je het programma shareall om het filesysteem te exporteren.
Als ik dit schrijf is Linux 2.2.12 de aktuele kernel versie en om NFS te gebruiken eronder kan het een beetje een dagelijkse taak zijn. Of niet.
Wat de status van NFS in Linux 2.4 zal zijn weet ik niet.
Het grote nieuwe ding in Linux 2.2 is ondersteuning voor in de kernel nfs server deamon, genoemd knfsd in 2.2. Deze manier van implementatie van nfsd heeft enkele voordelen, de belangrijkste is de snelheid. Een Linux 2.2 machine met knfsd is een respectabele nfs server. Je kan nog steeds de oude nfsd gebruiken met Linux 2.2 en er zijn nog enkele voordelen van dit te gebruiken, het is simpeler.
Als je een kernel source of binary package gebruikt gemaakt door iemand zoals RedHat (6.0 en later), SuSE (6.1 of later, geloof ik) of een ander professioneel systeem integrator hebben ze waarschijnlijk volle "knfsd" functionaliteit geintergreert in hun kernel en je moet je geen zorgen maken, het werkt. Meestal. Totdat je zelf een kernel compileert. Als je een standaard Linux 2.2 kernel gebruik (vanaf 2.2.12) zal knfsd breken.
Om dit zelf voor elkaar te krijgen heb je het H.J. Lus knfsd package nodig. Dit is een collectie patches, en de benodigde tools voor 2.2 die Lu onderhoud in zijn vrij tijd. Je kan het halen van je lokale kernel mirror, de standaard site is ftp.kernel.org:/pub/linux/devel/gcc/. Dit is niet bedoeld voor algemene consumptie. Als je dit pakket verwarrend vind probeer het dan alsjeblieft niet zelf. Wacht tot er een package komt van je favoriete systeem intergrator (Red Hat, SuSE of ...) komt.
Zend me ook geen vragen over dit, ik kan je niet helpen. Ik heb geen knfsd gebaseerde servers draaien. Als je fouten of verzuimingen vindt in dit document, schrijf me dan dan verander ik de HOWTO en breng hem opnieuw uit.
Nog steeds aan het lezen? Ok. H.J.Lu post nieuwe versies van dit pakket op de linux-kernel mailing lijst. Andere onderwerpen die te maken hebben met NFS in 2.2 worden daar ook gepost. Lees het.
Er is een interressant ding op te merken over het knfsd package.
Het zegt dat het NFS versie 3 ondersteund. Dat doet het niet.
Er is een optie om 'm te laten stoppen dit te laten zeggen,
of op de clients kun je "vers=2" opgeven in de mount opties lijst.
De client is bijna simpel. Om goede locking te krijgen moet
je statd (van het knfsd package) gecompileerd krijgen, geinstalleerd
en gestart uit je opstart scripts. Doe dat. Statd heeft een directory
nodig genoemd /var/lig/nfs om te functioneren anders
stopt hij er mee zonder een fout bericht, dus die dir moet je maken
voordat je het draait.
Als statd draait kun je het testlk programma gebruiken
(in tools/locktest om te testten of het locken van een file
op een NFS gemount filesysteem werkt. Het moet. Als het print No locks available werkt statd niet.
Eigenlijk kun je locken geheel vermijden (niet dat ik dat aanraad),
door het geven van de "nolock" optie in de mount optie lijst.
Zo ver ik weet is dit alles wat je aan de praat moet krijgen op de client.
Oh, als je een Sparc of Alpha NFS server hebt zul je uitvinden dat de nfsclient in Linux 2.2 absoluut kl*te is. De transfer snelheid van en naar de server is zo slecht ... dat je het je niet kan voorstellen. Het is veel slechter dan onder Linux 2.0. Veel. Maar hier is natuurlijk een fix voor. De Alan Cox series van 2.2 kernels (die iets meer expirementeel is dan de normale 2.2 kernels van Linus) hebben een patch om Linux 2.2 het goed te laten doen met Alpha en Sparc servers. Als je de Alan Cox versie van de 2.2 kernels wilt gebruiken moet je de linux-kernel mailing list lezen en als je weet waar je patch kan vinden. Hier is de home page van deze patch http://www.uio.no/~trondmy/src/, in het geval dat je het wilt proberen op een gewone 2.2 kernel. Deze patch zal misschien niet in de 2.4 kernel zitten, omdat het te veel veranderingen aan de kernel vereist om geaccepteerd te worden in de ontwikkelings cyclus. Wacht op Linux 2.5.
trondmy heeft ook patches om Linux NFS versie 3 te laten gebruiken, dit
stelt je ook in staat om tcp te gebruiken als transport mechanisme in plaats
van UDP. NFSv3 is erg goed voor grote netwerken en andere netwerken
waar het pakket verlies niet nul is of waar de wachttijden groot zijn.
De reden waarom je de linux-kernel mailing lijst moet lezen om deze patches te gebruiken is omdat voordat er slechte bugs worden ontdekt die je files op eten. Dus wees gewaarschuwd.
De nfs server deamon onder Linux 2.2 en later is "knfsd" genoemd.
Het is tricky om het in te stellen. Je moet dit allemaal zelf uitzoeken,
of gebruik SuSE, Red Hat of een andere die 2.2 kernel pakketjes maakt.
Je kan nog steeds Linux 2.2 gebruiken. Het is langzaam maar makkelijk in
te stellen.
Deze sectie is geschreven door Ron Peters, [email protected] Het legt uit hoe je een NFS server instelt als je van een floppy boot. Het was eigenlijk bedoeld om instaat te zijn een cdrom van een niet-linux/unix machine over NFS te exporteren om op een andere machine die geen CDRom heeft Linux te installeren.
Dit document is gemaakt voor de mensen die in dezelfde problemen raken als waar ik laatst ook in kwam. Ik was een Linux server aan het bouwen op een machine die geen CDROM had en ook geen mogelijkheid had er een CDROM in te steken alleen een externe SCSI of zoiets. Zulke machines komen natuurlijk niet zoveel meer voor. Daarom kan het zijn dat dit deel van de howto niet zoveel waard is. Alhoewel ik het wel waardeerde toen ik op die machine Linux ging installeren.
Omdat mijn machine geen cdrom drive had, dacht ik ik moet een NFS server voor Windows 95 vinden om zo mijn cdrom lang genoeg te exporteren om mijn computer te installeren en op mijn netwerk te krijgen. Van de twee producten die ik heb gevonden (Ik noem geen namen maar een was freeware en de andere had 14 dag gelimiteerde licentie), een werkte niet op mijn computer en de andere kon geen Linux namen aan.
Ik heb dan geprobeert mijn Win95 machine op te starten met een boot/root set van diskettes om dan een suplementaire diskette te gebruiken om een NFS server in te stellen.
Dit was redelijk simpel en de procedure is waarschijnlijk simpeler dan het lezen van deze intro.
Dit document is gemaakt door het gebruik van de boot/root diskettes van een van de aktuele ontwikkelings distributie van Slackware. Ik gebruikte kernel versi 2.0.34 voor de boot/root diskettes, maar de NFS server programma's zijn gepakt van een 2.0.30 server. Ik heb altijd de Slackware installatie methode gebruikt, niet omdat het makkelijker, better of slechter is, maar gewoon omdat ik het gewend ben en nog geen tijd heb gehad om een andere methode te proberen.
Ik geloof niet dat er veel problemen gaan zijn als je dit gebruikt met een andere versie van het OS. Ik raad aan iets redelijk recent te gebruiken. Omdat een boot/root set wordt gebruikt voor de installatie is het niet zo moeilijk om die te maken.
Boot het NFS server systeem van de opstart diskette en zorg dat de netwerk kaart wordt herkent. Het is ook nodig dat de CDROM wordt herkend. Ik gebruik eth0 als een voorbeeld netwerk kaart.
Zodra het systeem is opgestart zijn de boot/root diskettes niet meer nodig. Het systeem is geheel opgeslagen in het RAM geheugen.
Verwissel de root diskette met de aanvullende diskette. Mount de diskette:
mount /dev/fd0 /floppy
Dit veronderstelt dat er een ext2 file systeem type aanwezig is op de floppy.
Ik denk dat de aanvullende diskette ook een DOS diskette kan zijn, maar dat
heb ik nog niet geprobeert. In dit geval zou het mount -t msdos ...etc
moeten zijn. Dit moet eigenlijk in de todo sectie.
Mount de cdrom:
mount -t iso9660 /dev/hdc /cdrom
De diskette en cdrom zijn de apparaten die ik heb gebruikt. Deze kunnen anders zijn afhankelijk van je bedoelingen. De mount punten /floppy en /cdrom bestaan op de root diskette dus die kunnen worden gebruikt. Als ze niet bestaan maak ze dan aan of neem een ander mount punt.
Dit is waar de NFS server wordt ingesteld om het het netwerk te betreden. Er moeten maar een paar commandos worden gestart. Er zijn een paar stukjes informatie die je nodig gaat hebben voordat je de commandos kan uitvoeren (de waarden zijn voorbeelden):
IPADDR:172.16.5.100 #Dit is het adres van de NFS server
NETMASK:255.255.255.0 #Dit is het netmask
BROADCAST:172.16.5.255 #Alleen het laatste nummer (255) is anders dan bij IPADDR
ETHNETWORK:172.16.5.0 #Het zelfde verhaal, alleen is het laatste nummer nu een 0
GATEWAY:172.16.5.251 #Alleen nodig als je een gateway hebt. Je weet het waarschijnlijk wel. De meest thuis netwerken hebben geen gateway.
De commandos om op het netwerk te komen. Zet de waarden van hierboven erin:
ifconfig eth0 inet IPADDR arp netmask NETMASK broadcast BROADCAST
route add -net ETHNETWORK netmask NETMASK eth0
Gebruik het volgende commando alleen als je een gateway hebt en je er door moet:
route add default gw GATEWAY netmask 0.0.0.0 eth0
Als alles goed gaat, zou je nu op het netwerk moeten zitten en instaat moeten zijn om de andere computers te pingen.
Bepaal de directory die je wilt share met NFS. In het geval van mijn voorbeeld is dat de /cdrom/slakware directory. Zet de directory in de /etc/exports file:
echo "/cdrom/slakware" > /etc/exports
Ga naar /floppy/usr/sbin en voer de volgende commando's uit:
./rpc.portmap
./rpc.mountd
./rpc.nfsd
Dit zou de "/cdrom/slakware" directory moeten exporteren in de /etc/exports file. Als dit is gedaan, kun je de machine die moet worden geinstalleerd opstarten van de boot/root diskettes (Ik gebruikte de zelfde als waar ik de NFS server mee heb geboot) en start de installatie.
Als je klaar bent om de bron lokatie aan te geven, kies de NFS server optie. Het vraagt om het ip adres van de server. Geef het het adres dat je gebruikte als IPADDR voor de NFS server. Het vraagt ook naar de directory die moet worden gemount. Dit is de directory die je in /etc/exports op de NFS server hebt gezet.
Het systeem mount dan de NFS server. Kijk uit naar elk fout bericht. Alles zou goed moeten gaan en je kan verder met de installatie.
Ik heb nog geen informatie om problemen op te lossen. Als mensen deze procedure gebruiken, zullen er meer tips en hints zijn.
Schrijf een Dos diskette uit voor de suplimentary disk.
Een specifieke volgorde van het draaien van rpc.* commando's uitvinden en of alle of maar een paar moeten gedraaid worden.
Je wil PC-NFS niet draaien. Je wil samba draaien.
Samba is veel beter dan PC-NFS en het werkt met Windows 3 voor Workgroups en latere versies van Windows. Het is sneller en nog veiliger ook. Gebruik het. Echt.