Beheer je email met procmail

ArticleCategory:

AuthorImage:

TranslationInfo:

original in en Angel Lopez

en to nl Tom Uijldert

AboutTheAuthor:

Abstract:

ArticleIllustration:

ArticleBody:

Installeren

Na het ophalen van de broncode hiervan moet vóór het installeren de zaak nog even worden opgeblazen en uitgepakt. Geef hiertoe het volgende commando:

$ tar -xzvf procmail.tar.gz

Desalniettemin is het nuttig te wijzen op de optie BASENAME in het bestand Makefile. Hier geven we aan in welke directory we procmail gaan installeren. Hieronder komen weer sub-directories te staan zoals bin en man.

Uiteindelijk kunnen we het pakket gaan compileren en installeren met het commando:

$ make install

|IFS=' ' && exec /home/juan/procmail/bin/procmail -f- || exit 75 #juan

De basisfunctionaliteit

Procmail biedt ook de mogelijkheid inkomende berichten of opgeslagen email automatisch af te handelen.

Het configureren

Iedere regel die met een # begint wordt als commentaar beschouwd.

Regels die met :0 of :0: beginnen geven het begin van een nieuwe instructie aan die procmail vertelt wat hij met een bericht moet doen.

Een regel die met een * begint geeft een voorwaarde aan waaraan moet worden voldaan wil de instructie worden toegepast op het bericht. Dit is het mechanisme wat procmail gebruikt om te bepalen met welke berichten wat moet worden gedaan (of niet).

Andere regels, oftewel diegene die niet beginnen met een #, : of * , worden als instructies gezien. Dat zijn de acties die procmail uit moet voeren op berichten die aan de voorwaarde voldoen. Mogelijke acties kunnen zijn het weggooien van een bericht, doorsturen van een bericht, opslaan van een bericht...

Het eerste wat moet worden geregeld in een .procmailrc bestand is de instelling van een aantal omgevingsvariabelen. Hieronder een aantal variabelen die ik je aanraad in te stellen in je .procmailrc bestand.

MAILDIR
Geeft aan in welke directory procmail berichten op kan slaan. Meestal zal dit $HOME/mail zijn of $HOME/Mail. Dit hangt af van het programma dat je gebruikt om je berichten te lezen.

LOGFILE
Geeft de naam (en plaats) aan van het bestand waar procmail een log bij kan houden van alle instructies die hij uit heeft gevoerd.

SENDMAIL
Geeft aan waar het sendmail programma staat, wat wordt gebruikt voor het automatisch beantwoorden van email.

FORMAIL
Geeft aan waar het programma formail is te vinden. Dit programma wordt meegeleverd met procmail en wordt gebruikt voor het wijzigen van email enveloppen of het veranderen van berichten vóór het versturen of opslaan.

DEFAULT
Bestand waar berichten in op worden geslagen waarvoor procmail geen instructies kon vinden.

Overal in het .procmailrc bestand kan men een omgevingsvariabele definiëren. Als deze wordt gegeven met alleen een =-teken erachter, zonder waarde, dan verdwijnt de variabele.

Voor wat betreft de instructies, die zijn er in twee smaken: instructies die het bericht als afgeleverd beschouwen na het toepassen ervan en instructies die dit niet doen.

De eerste groep instructies zijn eenvoudig. Na het toepassen ervan is de conclusie dat er geen andere instructies meer van toepassing zijn en dus wordt het bericht afgeleverd.

De tweede groep is vooral handig wanneer je meerdere instructies op een zelfde bericht toe wilt passen voordat deze wordt afgeleverd.

Het abstracte formaat voor een instructie is als volgt:

 
           :0 [opties] [ : [uitgesloten bestand] ]
           * voorwaarde 1
           * voorwaarde 2
                 .
                 .
                 .
           * voorwaarde N
           commando

H De voorwaarde is van toepassing op de aanhef.
B De voorwaarde wordt gezocht in de inhoud van het bericht.
D Maak tijdens zoeken onderscheid tussen hoofd- en klein letters.
A Deze regel alleen toepassen als de vorige ook is toegepast.
a Net als A maar dan alleen als de uitvoering van de vorige regel foutloos was.
E Deze regel alleen toepassen als de vorige niet is toegepast.
e Net als E maar dan alleen als de uitvoering van de vorige regel fout ging.
h De aanhef van het bericht wordt doorgegeven aan het commando.
b De inhoud van het bericht wordt doorgegeven aan het commando.
f De instructie is een filter.
c Maak een kopie (cc) van het bericht. Indien hier een instructie staat die het bericht als afgeleverd beschouwd na uitvoering dan kan men met deze optie er omheen doordat volgende instructies nog verder kunnen met de kopie.
w Wacht tot de vorige instructie klaar is met uitvoeren en vang de foutcode op.
W Als in w maar rapporteert geen fouten.
i Negeer mogelijke typefouten.
r Sla het bericht onveranderd op. Geen controle op het eindigen met een lege regel.

Indien er geen opties op zijn gegeven dan zal de voorwaarde worden getest op de aanhef (H). Het commando krijgt op zijn standard input zowel aanhef als inhoud aangeleverd en er wordt geen onderscheid gemaakt tussen hoofd- en kleine letters.

Na het :0 en mogelijke opties kan een tweede :-teken volgen. Dit geeft aan dat het uitvoerbestand afgeschermd moet worden om te voorkomen dat twee processen tegelijk in hetzelfde bestand schrijven. Men kan daarbij het bestand opgeven wat als afscherming (lock) kan worden gebruikt.

Vervolgens de voorwaarden, één per regel en voorafgegaan door een *-teken. Voorwaarden zijn meestal in de vorm van reguliere expressies die bepaalde tekst-delen moeten vinden in de aanhef of de inhoud van een bericht. Onder andere de volgende symbolen kunnen worden gebruikt in reguliere expressies:

^ Begin van de regel.
$ Einde van de regel.
. Een (welke dan ook) teken, behalve 'nieuwe regel'.
* Nul of meerdere keren herhaald.
+ Eén of meer keren herhaald.
? Nul of één keer.
[a-z] Een tekenbereik, in dit voorbeeld van 'a' tot 'z'.
[^a-z] Een tekenbereik buiten het gegeven bereik (alles behalve 'a' tot 'z').
a|b Het teken 'a' óf 'b'.

Na de voorwaarde volgt de instructie. Als deze begint met één van de volgende tekens dan gedraagt de instructie zich op een speciale manier:
! Het bericht gaat naar alle email adressen die zijn opgegeven.
| Als hierachter een executeerbaar programma staat dan wordt dit uitgevoerd als aan de voorwaarde is voldaan. Als er niets achter staat dan wordt de volledige tekst van het bericht naar standard output geschreven. Als de naam van een variabele er achter staat dan wordt het resultaat van het commando in die variabele gezet.

Mailing lists

 
           [email protected] 
           [email protected] 
           [email protected] 

Procmail kan dit probleem eenvoudig oplossen. We zouden hierbij het volgende .procmailrc bestand kunnen gebruiken voor het sorteren van de Linux mailing lists:

 
:0 
* ^From.*[email protected] 
l-linux 
 
:0 
* ^From.*[email protected] 
linux-mx 
 
:0 
* ^From.*[email protected] 
linux-security 

Allereerst de :0 die het begin van een nieuwe instructie aangeeft. Hier staan geen opties achter dus de standaard instellingen gelden: geen onderscheid tussen hoofd- en kleine letters, we grazen alleen de aanhef af en het commando geldt zowel de aanhef als de inhoud van het bericht.

De volgende regel bevat de voorwaarde, zoals altijd aangegeven met een '*' aan het begin. De volgende reguliere expressie vormt de voorwaarde:

^From.*[email protected]

De volgende (.*) expressie geeft aan, 'wat voor tekens dan ook'. We hebben hiervoor al gezien dat de punt staat voor 'ieder teken' en de asterisk voor 'nul of meerdere keren herhaald'. Dit betekent dat na From er een aantal tekens kan volgen.

Daarachter moet dan [email protected] staan, wat het adres van de afzender van dit bericht moet zijn.

Even doordenkend op reguliere expressies zul je zien dat de volgende combinaties door deze voorwaarde worden herkend:

 
From: [email protected] 
From:[email protected] 
FROM [email protected] 

De volgende regel bevat het commando (de instructie) en geeft aan wat we met het bericht moeten doen. In dit geval moet het in het bestand linux-mx worden weggeschreven. Als je niet het volledige pad van het bestand opgeeft zal er standaard $MAILDIR voor worden geplakt.

Het moge duidelijk zijn dat berichten nu kunnen worden gescheiden in diverse bestanden, op basis van afzender (From-veld).

Automatisch beantwoorden

Om dit te doen maken we een instructie die er van uit gaat dat een bericht met de tekst "PGP" in het veld Subject: om de sleutel vraagt. De instructie kan er als volgt uitzien:

 
0: 
* ^Subject.*PGP 
| (formail -r ; cat $HOME/key.asc) | sendmail -t 

 
0: 
| (formail -r; cat $HOME/vacations.txt) | sendmail -t 

Lussen voorkomen bij automatisch antwoorden

Als we antwoorden op een bericht dat afkomstig is van ons eigen adres dan zou het antwoord dus naar ons terug komen. Hierop zou dan weer automatisch een antwoord worden gegenereerd wat wederom terug zou komen... ad infinitum. Om dit te voorkomen kun je in het antwoord een extra regel in de aanhef opnemen om zo aan te geven dat op het bericht reeds een antwoord is gestuurd. Met de optie -A van formail wordt dit:

formail -r -A"X-Loop: [email protected]"

 
:0 
* !^X-Loop: [email protected] 
| (formail -r -A"X-Loop: [email protected]" ;  
    cat $HOME/vacation.txt) | sendmail -t 

Bestanden decoderen

 
:0 B 
* ^begin 644 .* 
{ 
	MAILDIR=$HOME/files 
	 
	:0 
	| uudecode 
} 

Als er een zin wordt gevonden die begint met "begin 644" dan heeft de instructie de start van een bestand gevonden wat met uuencode(1) is gecodeerd. Vervolgens zal de omgevingsvariabele MAILDIR een nieuwe waarde krijgen wat effectief betekent dat vanaf dat moment alle afdruk- en weergavecommando's effect hebben op de aangegeven directory, in dit geval $HOME/files.

Vervolgens een commando zonder voorwaarde die de inhoud van het bericht door uudecode(1) jaagt voor het decoderen. Het oorspronkelijke bericht verdwijnt in $HOME/files.

Afronding

Meer informatie:

• Lees de man pagina van procmail
• Lees andere artikelen van dezelfde auteur: PGP op Linux.